اولاً اين سخن از خليفه دوم است، نه رسول خدا صلي الله عليه و آله و بنا بر گفته پيشوايان همه مذاهب اسلامي، سنت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله براي ما حجت است، نه سنتديگران. ثانياً اين سخن برخلاف دستور خداوند است كه مي‌فرمايد: وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَي الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ. (هود: ۱۱۳) و تكيه بر ظالمان نكنيد كه موجب مي‌شود آتش، شما را فرو گيرد.

 

 وقتي اعتماد بر ظالمان چنين عقوبتيدارد، آيا ممكن است خداوند اجازه اطاعت از آنان را بدهد؟ امام حسين عليه السلام در مخالفت با ظلم ظالم پيرو وصيت پدرش بود كه در واپسين روزهاي عمرش به فرزندان و شيعيانش دستور داد: كُونا لِلظّالم خَصْما وَلِلْمَظلومِ عَوْنا اوُصيكُما وَجَميعَ وُلدي وَمَنْ بَلَغَه كتابي.

 

 

نهج البلاغه، برگردان: محمد دشتي، نامه ۴۷

 

 به شما دو تن (حسن و حسين) و همه

فرزندانم و به كساني كه اين نوشته‌ام به دست او مي‌رسد، وصيت مي‌كنم كه دشمن ظالم و ياور مظلوم باشيد. به همين جهت، امام حسين عليه السلام هنگامي كه خواست عليه يزيد قيام كند، در وصيت نامه اي كه در مدينه به برادرش، محمد حنفيه داد، نوشت: من براي خودخواهي و خوش گذراني و فسادگري و ستم گري از مدينهخارج نشدم، بلكه خروجم براي امر به معروف و نهي از منكر مي‌باشد و مي‌خواهم امت جدم را اصلاح نمايم و به سيره و روش جدم و پدرم رفتار نمايم. 

 

محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹

 

 در سخن زيباي ديگري، با استناد به كلام جدش فرمود: همانا شما مي‌دانيد كه رسول خدا صلي الله عليه و آله در زمان حياتش فرمود: كسي كه سلطان ستم گري را

ببيند كه حرام خدا را حلال نموده و عهد خدا را ترك كرده و با سنت رسول الله صلي الله عليه و آله به مخالفت برخاسته و در ميان مردم به گناه و تجاوز به حقوق آنان روي آورده. آنگاه بر ضد آن سلطان با گفتار و رفتارش به مخالفت برنخيزد، حق خداوند است كه او را با همان ستم گر محشور گرداند. آن گاه حضرت فرمود: شما همچنين مي‌دانيد كه اينان (يعني بني اميه) اطاعت شيطانرا برگزيده و از اطاعت خداي رحمان روي برگردانده و به فساد و تباهي روي آورده و اجراي حدود الهي را تعطيل نموده اند و بيت المال را تاراج كردند و حلال الهي را حرام و حرام الهي را حلال نمودند

و من امروز به جهت خويشاوندي با رسول خدا صلي الله عليه و آله سزاواربه اين اقدام عليه آنانم.